ผลการค้นหา

ราชาศัพท์

หมายถึงน. คำเฉพาะใช้สำหรับเพ็ดทูลพระเจ้าแผ่นดินและเจ้านาย, ต่อมาหมายรวมถึงคำที่ใช้กับพระภิกษุสงฆ์ ข้าราชการ และสุภาพชนด้วย.

กริยา

หมายถึง[กฺริยา, กะริยา] (ไว) น. คำที่แสดงอาการของนามหรือสรรพนาม. (ส. กฺริยา; ป. กิริยา).

กริยานุเคราะห์

หมายถึง(ไว) น. กริยาที่ใช้ช่วยกริยาอื่น เช่น คง จะ ถูก น่า, กริยาช่วย ก็ว่า.

สกุน

หมายถึงน. รก, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระสกุน.

ศอ

หมายถึงน. คอ, ราชาศัพท์ ว่า พระศอ.

ประสูติการ

หมายถึงน. การเกิด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระประสูติการ.

สาง

หมายถึงน. หวี, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระสาง.

ยี่ภู่

หมายถึงน. ที่นอน, ฟูก, (ราชาศัพท์ใช้ว่า พระยี่ภู่).

อันตคุณ

หมายถึงน. ลำไส้เล็ก, ราชาศัพท์ว่า พระอันตคุณ. (ป.).

ฝีปาก

หมายถึงน. คารมของผู้กล่าว, ราชาศัพท์ว่า ฝีพระโอษฐ์.

มัสสุ

หมายถึงน. หนวด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระมัสสุ. (ป.).

ขนง

หมายถึง[ขะหฺนง] น. คิ้ว, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระขนง.